Η αρχαία πόλη Καλχάτ ή Γκαλχάτ (Qalhat) (αραβικά: قلهات) βρίσκεται στην ανατολική ακτή του Σουλτανάτου του Ομάν, περίπου 20 χιλιόμετρα βόρεια της πόλης Σουρ και 60 χιλιόμετρα από το ανατολικότερο άκρο της αραβικής χερσονήσου. Η πόλη οριοθετείται από εσωτερικά και εξωτερικά τείχη και έχει έκταση πάνω από 35 εκτάρια. Ανακηρύχθηκε μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO το 2018. Στην εποχή της η πόλη ήταν γνωστή και με το όνομα Καλχά (Calha). Με αυτό το όνομα αναφέρεται από τον Αβραάμ Ορτέλιους (Abraham Ortelius) σε έναν ιστορικό άτλαντα, που είχε σχεδιάσει από το 1570. Ανασκαφές στον αρχαιολογικό χώρο γίνονται συστηματικότερα από το 2008. Παράλληλα γίνονται εργασίες συντήρησης και σταθεροποίησης των αρχαιολογικών ευρημάτων.
Η αρχαία πόλη Καλχάτ ήταν ένα σημαντικό λιμάνι στον κόλπο του Ομάν και αποτελούσε σπουδαίο εμπορικό κόμβο ανάμεσα στην αραβική χερσόνησο και τον περσικό κόλπο, τον Ινδικό ωκεανό και την νοτιοανατολική Ασία. Άκμασε μεταξύ του 11ου αιώνα και 16ου αιώνα μ.Χ. κάτω από τη βασιλεία των πριγκίπων του Ορμούζ. Η γεωγραφία της περιοχής λειτουργούσε προστατευτικά για την πόλη. Στα δυτικά υπήρχαν τα βουνά της Τζαμπάλ αλ Χατζάρ (Jabal Al-Hajir Al-Sharqi), που έκαναν δύσκολη την πρόσβαση στην πόλη. Στα ανατολικά υπήρχε η θάλασσα, όπου η κίνηση των διερχόμενων πλοίων μπορούσε εύκολα να ελεγχθεί από μακριά. Στα βόρεια η ύπαρξη ενός ξεροπόταμου (Hilm) λειτουργούσε σαν προστατευτικός φράχτης για την πόλη. Η πόλη διέθετε δύο τείχη. Μία στενή πύλη με δύο πέτρινους προμαχώνες στη νότια πλευρά των τειχών αποτελούσε την είσοδο στην πόλη. Το εσωτερικό τείχος της πόλης, που προστάτευε μία πυκνοκατοικημένη περιοχή, διέθετε αρκετές πύλες εισόδου στην πόλη. Το λιμάνι αποτελούσε καταφύγιο για βάρκες και πλοία. Έξω από τα τείχη της πόλης υπάρχουν ισλαμικά νεκροταφεία. Υπάρχουν επίσης και μη ισλαμικοί τάφοι. Η πόλη ιδρύθηκε από τον βασιλιά Malik ibn Faham, ο οποίος μετανάστευσε μαζί με έξι χιλιάδες άτομα από την Υεμένη στο Ομάν. Η πόλη αναπτύχθηκε ιδιαίτερα από τον 13ο αιώνα και μετά καθώς έγινε το κύριο λιμάνι του Ομάν και η δεύτερη πρωτεύουσα του βασιλείου του Ορμούζ. Από το λιμάνι της πόλης Καλχάτ εξάγονταν κυρίως αραβικά άλογα, λιβάνι και χουρμάδες και εισάγονταν τρόφιμα, μπαχαρικά, μεταξωτά υφάσματα και πορσελάνες από την Ινδία και την Κίνα. Ήδη από πολύ παλιά υπήρχε αναφορά από τον Ρωμαίο συγγραφέα Πλίνιο για την Καλχάτ ως εμπορικό σταθμό και λιμάνι που οδηγούσε προς την Ινδία. Επίσης, ο περιηγητής Ιμπν Μπατούτα είχε επισκεφθεί την πόλη και αναφέρθηκε με επαινετικά σχόλια για τον πλούτο και την ευγένεια των κατοίκων της. Ο Μάρκο Πόλο, που επίσης αναφέρεται με κολακευτικά σχόλια για την πόλη, δεν είναι βέβαιο αν την είχε επισκεφτεί ή απλώς μετέφερε σχετικές πληροφορίες για την πόλη αυτή. Ο Μάρκο Πόλο σχολίαζε ότι η πόλη είχε ωραία παζάρια και ένα από τα πιο όμορφα τζαμιά. Οι Πορτογάλοι με επικεφαλής τον Αφόνσο ντι Αλμπουκέρκε πολιόρκησαν και λεηλάτησαν την πόλη το 1508. Το 16ο αιώνα η πόλη εγκαταλείφθηκε λόγω της καταστροφής της από τους Πορτογάλους και πιθανόν λόγω ενός ισχυρού σεισμού.
